محمد بن عائذ دمشقیابوعبدالله محمد بن عائذ دمشقی (۱۵۰-۲۳۴ق)، از مفتیان و راویان اهل‌سنت قرن سوم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیابوعبدالله محمد بن عائذ بن عبدالرحمان بن عبیدالله قرشی دمشقی کاتب، در سال ۱۵۰ق در دمشق به دنیا آمد. حدیث را از بزرگانی چون اسماعیل بن عیاش، هیثم بن حمید و ولید بن مسلم فراگرفت. از دمشقی کسانی مانند احمد بن ابی الحواری، محمود بن خالد و ابوزرعه رازی حدیث شنیده و روایت کرده‌اند. ابوزرعه وی را از مفتیان دمشق برشمرده [۴]
نصری، عبدالرحمان بن عمر، تاریخ ابی زرعه، ج۱، ص۶۰.
و ابن عساکر به نقل از دحیم، او را به راستگویی ستوده است. ذهبی، مزی و ابن حجر از رجال‌شناسان اهل سنت نیز وی را موثق دانسته و در عین‌حال گفته‌اند: دمشقی از پیروان قدریّه بود. او افزون بر برخورداری از جایگاه علمی، مدتی نیز از جانب مامون عباسی (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ق) متولی دیوان خراج در شام گردید. ۲ - وفاتوی در نهایت به سال ۲۳۴ یا ۲۳۳ق در همان دیار از دنیا رفت. ۳ - تالیفاتآثار و تالیفات وی عبارت‌اند از: المغازی، الفتوح، الصوائف الملح و النوادر و سیر النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم). [۲۰]
ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۲، ص۱۷۳.
۴ - پانویس۵ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۹۴، برگرفته از مقاله «محمد دمشقی». رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 234 (قمری) | راویان اهل‌سنت قرن 3 (قمری) | زادگان سال 150 (قمری) | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | مؤلفان قرن 3 (قمری)
|